លទ្ធភាពរបស់ក្រុមហ៊ុនក្នុងការទូទាត់ភាគលាភ ឬធ្វើការបែងចែកផ្សេងៗទៅកាន់ភាគហ៊ុនិក គឺផ្អែកលើកត្តាពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗ ដែលមានដូចជា ប្រាក់ចំណេញ និងសាច់ប្រាក់លើសដែលមិនត្រូវការសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ធុរកិច្ចរបស់ក្រុមហ៊ុន។

អភិបាលរបស់ក្រុមហ៊ុន នឹងធ្វើការពិចារណាទៅលើកត្តាដូចខាងក្រោម ក្នុងចំណោមកត្តាផ្សេងៗទៀតនៅពេលដែលផ្ដល់អនុសាសន៍ដើម្បីស្នើសុំការអនុម័តលើភាគលាភពី ភាគហ៊ុនិក ឬនៅពេលប្រកាសភាគលាភក្នុងគ្រាណាមួយ៖

  (១) កម្រិតនៃសាច់ប្រាក់ និង ប្រាក់ចំណេញរក្សាទុករបស់ក្រុមហ៊ុន

  (២) លទ្ធផលហិរញ្ញវត្ថុដែលរំពឹងទុករបស់ក្រុមហ៊ុន

  (៣) កម្រិតនៃការគ្រោងទុកនូវចំណាយមូលធន និងផែនការវិនិយោគរបស់ក្រុមហ៊ុន

  (៤) លក្ខខណ្ឌតម្រូវទុនបង្វិលរបស់ក្រុមហ៊ុន និង

  (៥) ការរឹតត្បិតតាមរយៈកិច្ចសន្យា និងឬ/បំណុលដែលអាចកើតមានណាមួយ។

រាល់ការប្រកាសបែងចែកភាគលាភ នឹងត្រូវមានការណែនាំពីក្រុមប្រឹក្សាភិបាល និងមានការអនុម័តក្នុងកិច្ចប្រជុំមហាសន្និបាតភាគហ៊ុនិក។

អាស្រ័យហេតុនេះ វាគឺជាគោលបំណងរបស់ក្រុមប្រឹក្សាភិបាល ក្នុងការផ្ដល់អនុសាសន៍និងធ្វើការស្នើសុំដើម្បីបែងចែកភាគលាភ ក្នុងទំហំអប្បបរមា ២០% នៃប្រាក់ចំណេញបន្ទាប់ពីបង់ពន្ធរួច ក្រោមលក្ខខណ្ឌដូចដែលបានចែងខាងលើ។

ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វិនិយោគិនត្រូវដឹងថា គោលបំណងក្នុងការផ្ដល់អនុសាសន៍ដើម្បីបែងចែកភាគលាភនេះ មិនមែនជាកាតព្វកិច្ចផ្លូវច្បាប់ដែលក្រុមហ៊ុននឹងត្រូវតែអនុវត្តឡើយ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ កម្រិតនៃភាគលាភ មិនគួរត្រូវចាត់ទុកជាសូចនករកំណត់អំពី គោលនយោបាយបែងចែកភាគលាភនាពេលអនាគតរបស់ក្រុមហ៊ុនឡើយ។ មិនមានការធានាណាមួយកំណត់ថា ភាគលាភនឹងត្រូវបែងចែកនាពេលអនាគត ឬនៅក្នុងពេលកំណត់ណាមួយនោះទេ។ ក្នុងការពិចារណាកំណត់បែងចែកភាគលាភសម្រាប់ដំណាច់ឆ្នាំហិរញ្ញវត្ថុនីមួយៗ ក្រុមហ៊ុននឹងផ្ដោតសំខាន់លើការបង្កើននូវផលប្រយោជន៍ជាអតិបរមាដល់ភាគហ៊ុនិក។